To przez ciebie.

Po powrocie do domu Katrina czuła się dziwnie. Ok, to, że jej ciało reagowało na obecność Richarda było normalne i do zaakceptowania, ale to, że ciągle o nim myśli już nie. Kiedy ostatnio jakiś facet siedział w jej głowie i nie chciał wyjść? Doskonale wiedziała. Pamiętała też jak to się skończyło. Oczywiście, Richie nie jest taki jak tamten. Ale też nie wygląda na takiego, który chciałby się w coś zaangażować. W coś poważnego. Dlatego z nim czuła się bezpiecznie. Przyjaciele plus seks, czemu nie?

~~~

Richard popijał kawę, wspominając dzisiejszy poranek. Miał wrażenie, że poszli krok do przodu. I w tym momencie zdał sobie sprawę, że tu nie chodzi już tylko o seks. Katrina fascynowała go już nie tylko jako obiekt seksualny, ale też jako kobieta, jako osoba. Myślał o niej bez przerwy. Zastanawiał się, czy to jest to słynne zakochanie? Zaraz, on i zakochanie? Sam już nie wiedział. Ale był pewny jednego. Jeżeli za chwilę nie zobaczy Katriny to zgłupieje. Więc najzwyczajniej w świecie podniósł się z krzesła i po chwili dzwonił już do jej drzwi.
Otworzyła. Miała na sobie rozciągnięty podkoszulek i króciuteńkie szorty. Włosy były spięte na samym czubku w nieporządny koczek, z którego wystawały dwa ołówki. Zaraz, co? Nie, ona naprawdę miała ołówki we włosach. Miała też jeden wetknięty za ucho i jeden trzymała w dłoni. Uśmiechnęła się do niego.
- Stęskniłeś się? - spytała, unosząc brwi w górę.
- Żebyś wiedziała. - wpatrywał się w nią ze słabo ukrywanym zainteresowaniem.
- Wchodź. - powiedziała i ruszyła w głąb mieszkania. Podążył za nią. Znaleźli się w pokoju, który był cały zawalony arkuszami papieru. Katrina siadła po turecku na podłodze przed jedną z płacht i zaczęła coś kreślić ołówkiem trzymanym w dłoni. Po chwili wsadziła go za ucho i wyciągnęła jeden z włosów.
Richard stracił poczucie czasu. Siedział pod ścianą,by jej nie przeszkadzać i po prostu na nią patrzył. Katrina angażowała się w rysowanie całą sobą. Widać było przeogromną pasję, która niemal z niej kipiała. Zastanawiał się, czy on też tak wygląda kiedy skacze?
- Skończyłam. - powiedziała w  końcu Katrina. Freitag podszedł do niej i zajrzał jej przez ramię. Zobaczył masę różnych, nachodzących na siebie kresek i jakieś cyfry nad nimi.
Katrina wybuchnęła śmiechem na widok jego miny.
- To jest skarbie rysunek techniczny. Ale poczekaj, mam coś, co bardziej do ciebie przemówi. - sięgnęła po rulon oparty o ścianę i go rozwinęła. - To jest taka moja wizualizacja tego. - wskazała palcem na ukończone przed chwilą dzieło.
A Richard wpatrywał się z zachwytem w ten nowy rysunek. Niby tylko dom, ale...
- Dla kogo zrobiłaś ten projekt? - spytał w końcu.
- Dla nikogo. Po prostu w ramach ćwiczeń.
- Sprzedaj mi go.
- Oszalałeś? Nie mogę, nie mam uprawnień. Wpadnij za dwa lata.
- Ok. A jak go wybuduję to zamieszkasz tam ze mną.
- Słucham?
- Słyszałaś. To będzie mój prezent dla ciebie na pierwszą rocznicę naszego ślubu.
- Richard...
- Nie, nie zwariowałem. Zobaczysz.
Pokręciła tylko głową. Kucnął przy niej i zmusił ją, by na niego spojrzała.
- Umów się ze mną. Na randkę. Taką prawdziwą.
- Jesteś walnięty.
- No może trochę... Ale to przez ciebie. To co, jutro?
- Mhm. - mruknęła.
A on z rozpędu ją pocałował. Nie zamierzała się wyrywać.